หลังจากแต่งงานมา 4 ปีโดยไม่เคยคุมกำเนิด แต่ความพยายามในการมีลูกก็ยังไม่สำเร็จ จริง ๆ สงสัยตั้งแต่แต่งปีแรกแล้ว เพราะนับวันไข่ตกมาตลอด ก็ไม่ท้อง ว่าคู่เราจะเข้าข่ายมีบุตรยาก แต่ก็มีแต่คนบอกว่ารอไปก่อน เพิ่งจะปีเดียว ก็รอกันไป กว่าจะรู้ตัวก็ปาเข้าไป 4 ปี อายุเราก็จะเข้า 35 ถ้าไม่มีคงไม่คิดจะมีแล้ว เลยจูงมือกันไปปรึกษาหมอ
เริ่มไปนวบุตร หมอแนะนำให้ฉีดเชื้อ (IUI) เพราะเชื้อสามีอ่อนมาก แต่มดลูกเราปกติดี เอ้าก็ลองดู เค้าบอกโอกาสติด 15% ก็เลยไม่หวังมาก ตกลงกับสามีว่าจะฉีดเชื้อครั้งเดียว ถ้าไม่ติดทำเด็กหลอดแก้วเลย แล้วก็ไม่ติดจริงๆด้วย
 |
| หมอนเรศร์กำลังเตรียมสเปิร์มที่ผ่านการคัดเลือกเพื่อฉีดเข้าโพรงมดลูก |
 |
| Bed rest for 1 hour after IUI |
ผ่านไป 6 เดือน รู้สึกว่าการไปนวบุตรที่กรุงเทพ คงไม่ไหว เหนื่อยเดินทาง เพราะต้องหาหมอบ่อย ควรจะหาอะไรที่ใกล้บ้าน ตัดสินใจเข้าไปที่ศูนย์ผู้มีบุตรยากพญาไทศรีราชา (คุณหมอสุชาดา) ตรวจกันอีกรอบนึง คราวนี้ตรวจละเอียด วิเคราะห์น้ำเชื้อฝ่ายชาย ส่วนเราก็โดนเจาะเลือด Ultrasound มดลูก ฉีดสีท่อนำไข่ ที่ทรมานที่สุดก็เห็นจะเป็นฉีดสี เพราะกว่าจะใส่เครื่องมือเข้าไปได้ แถมยังปวดท้องอีก 2 วันพร้อมกับมีเลือดออกหลังฉีดสี สรุปว่าเราไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่เชื้อสามีอ่อนแอมาก หมอบอกว่าคู่เรายังไงก็มีลูกกันเองไม่ได้ ต้องทำเด็กหลอดแก้ว โอกาส 50% นั่นเหมือนจะเป็นทางเลือกสุดท้ายเพราะอายุตอนนั้นก้ 34 ปี เราก็เริ่มเลยละกันหมอ
เข้าสู่กระบวนการ IVF
กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วหรือที่เรียกกันว่า ICSI หรือ IVF เป็นการนำไข่กับเชื้ออสุจิมาผสมกันในหลอดทดลอง รอให้แตกตัวเป็นตัวอ่อนหรือที่เรียกว่า Blastocyst ในระยะ 5 วัน แล้วใส่กลับเข้าไปในโพรงมดลูก คราวนี้ก็เป็นโชคส่วนบุคคลแล้วว่าตัวอ่อนจะฝังตัวเจริญเติบโตต่อไปมั้ย นั่นก็คือท้องหรือไม่ท้อง
เริ่มต้นเดือนพ.ย.2011 พอประจำเดือนมาวันที่ 2 ก็ไปหาหมอ หมอให้ยาฮอร์โมนกระตุ้นไข่ เพื่อให้มีไข่หลายๆฟอง ฉีดเข้าหน้าท้องทุกคืนเวลาเดียวกันเป็นเวลา 5 วันมั้ง เราเลือกที่จะเอายากลับมาฉีดเองเพราะขี้เกียจไปโรงพยาบาลทุกวัน
จากนั้นเปลี่ยนยาเป็นอีกตัว ฉีดไปอีก 3-4 วัน ยาตัวนี้ฉีดเสร็จแล้วรอบๆที่ฉีดจะแดงแสบไปซักพัก
แล้ว2วันก่อนเก็บไข่ ก็ไปให้พยายาลฉีดยาให้ไข่ตกตามเวลา อันนี้ฉีดเข้าสะโพก ต้องให้พยาบาลฉีด เข็มยาวมากๆๆๆ เจ็บถึงทรวง
 |
| ทรมานเพื่อลูก |
เดี๋ยวไปต่ออีก post นะเรื่องของขั้นตอนการเก็บไข่และรอย้ายตัวอ่อน (โปรดติดตามตอนต่อไป)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น