วันพฤหัสบดีที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

ผ่าคลอด ได้เห็นหน้าลูกครั้งแรก

(เขียนย้อนหลัง ตอนนี้ลูก1ขวบ4เดือนแล้ว)

คืนก่อนวันนัดผ่าคลอด ตามฤกษ์คือผ่าวันที่ 6 ต.ค.2555 เวลา 9.09น. เค้าให้งดน้ำ งดอาหารหลังเที่ยงคืน ตอนก่อนเที่ยงคืนนิดหน่อยเกิดหิวเ
ดินลงบันได้ไปหานมกิน รู้สึกเหมือนมีอะไรไหลมาจากช่องคลอด เหมือนตอนเมนส์มาวันแรก ไหลนิดๆ เลยรีบขึ้นไปบนห้องดู ปรากฎว่าเป็นมูกเลือด ตกใจนิดหน่อยแต่ไม่มาก เพราะศึกษามาพอสมควรถึงอาการใกล้คลอด ก็เลยโทรหาพยาบาลห้องคลอดที่รพ.บำรุงราษฎร์ พยาบาบอกว่าไม่เป็นไร ให้มาพรุ่งนี้6โมงเช้าตามนัด ก็เลยนอน แต่นอนไม่หลับเลย มดลูกบีบตัวเป็นระยะ แต่ยังไม่ถี่ จดไว้ตลอด

Last bump before delivery (คืนก่อนผ่าคลอด)

ตอนเช้าตื่นมา รีบอาบน้ำ สระผมไปรพ. หัวเปียกๆไปเลย เพราะกลัวว่าจะไม่ได้สระผมหลังคลอด  ไปถึงรอสักพัก พยาบาลมาซักประวัติ สวนก้น โกนขนตรงนั้น พอได้เวลาก็เข็นเข้าห้องผ่าคลอด เจอคุณหมอวิสัญญี ชวนคุยตลอด ใจดีมาก แล้วคุณหมอปรีชา (หมอที่เราฝากคลอด) และมีหมอพันธ์ศักดิ์ (พิธีกรรายการชูรักชูรส มาเป็นหมอผู้ช่วย) หมอทั้งสามคุยกันตลอดระหว่างผ่า ซึ่งเรารู้สึกตัวตลอด เลยรู้สึกไม่กลัวเท่าไหร่ แต่ก็ตื่นเต้นตลอด อยากเห็นหน้าลูกไวๆ

หมอปรีชาบอกว่าลูกเราออกมาตัวเล็กแน่ๆ ดูจากท้องเล็ก พอได้ฤกษ์ลงมีด แป๊ปเดียวก็ได้ยินหมอพูดว่าออกมาแล้ว อึกองเบ้อเร่อเลย แล้วก็บอกว่าตัวใหญ่ ไม่เล็กนะ ได้ยินเสียงลูกร้อง น้ำตาไหลเลย แบบว่าที่รอคอยมาตลอด เฝ้าระวัง กังวล กลัวไปสารพัด กลัวจะออกมาไม่สมบูรณ์ กลัวลูกเป็นอะไรไปก่อน ฯลฯ มันเป็นความสบายใจปนดีใจอย่างบอกไม่ถูก โล่งใจด้วยที่ออกมาครบ32 ปลอดภัย บอกสามีว่าตามพยาบาลไปนะ ตอนพยาบาลเข็นลูกออกไป กลัวโดนสลับ ถามสามีคำถามแรกเลยว่าลูกขาวมั้ย ฮ่าๆ ก็อยากให้ขาวๆนะ อุตส่าห์อดทนกินจับซาไท้เป้า

first family photo



รูปที่เข็นออกจากห้องคลอดเข้าตู้อบเพื่อปรับอุณหภูมิ


หมอวิสัญญีถามว่าจะฉีดยาสลบให้นะ จะได้พัก เราโอเค เพราะไม่ได้นอนทั้งคืนเลย หลับไปพักนึง เข็นออกมาดูอาการ พยาบาลเอาลูกมาให้ดูดนม skin to skin เราไม่มีแรงลุกเลย หน้าซีดมาก สามีบอกว่าเลือดพุ่งตอนตัดสายรก นี่แหละสายเลือดแห่งความผูกพันแม่ลูก วันนั้นทั้งวันไม่อยากรับแขก บอกเพื่อนๆว่ามาเยี่ยมได้วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปนะ ให้แต่พ่อกับแม่เรามาตอนเย็น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น